Podobno jesienny czas jest postrzegany jako monotonny, nostalgiczny, bardziej skłaniający do refleksji niż do działania. Może dlatego część ludzi określa życie człowieka z wieloletnim bagażem doświadczenia jako „jesień życia”. Ale czy jest tak naprawdę? Myślę, że najlepiej przekonali się o tym uczniowie klas trzecich, którzy 19 listopada 2014 roku mieli niepowtarzalną okazję zobaczyć spektakl na podstawie powieści Witolda Gombrowicza pt „Ferdydurke”, który odbył się w naszej szkole, na hali sportowej. No tak, niektórzy mogliby powiedzieć, że nie ma w tym nic specjalnego, nadzwyczajnego i niestety ciężko jest się z tym nie zgodzić. Lecz faktem, które neguje to stwierdzenie jest to, że wydarzenie teatralne zostało przygotowane przez grupę teatralną „Zwoleniaki”, działającą przy Uniwersytecie III Wieku.
Tak jak już wspomniałem, członkowie grupy teatralnej przygotowali fragment dzieła Gombrowicza, a mianowicie scenę rozgrywającą się w szkolnej klasie. Tegoroczni maturzyści znając już powieść „Ferdydurke, mieli okazję, aby ujrzeć zainscenizowany fragment tej książki. Można było dostrzec, że tak naprawdę niewiele zmieniło się w szkole średniej – uczniowie też czasami zachowują się jak dzieci no i oczywiście, tak jak uczniowie profesora Bladaczki, doskonale wiemy, że „Słowacki wielkim poetą był”.
Pierwsza myśl, która zapewne przychodzi Wam do głowy to stwierdzenie, że to przecież „starzy ludzie”, że nie mogą stworzyć czegoś ciekawego, zajmującego. W końcu mają już swoje lata. Gdybyście jednak zobaczyli to, co ujrzałem ja, a także moje koleżanki i koledzy, na pewno zmienilibyście zdanie. A co ujrzeliśmy? Radość, zaangażowanie, siłę oraz niezwykłe poczucie humoru. Wszyscy zauważyliśmy, że aktorzy z oddaniem i pasją odgrywali swoje role, zachowując profesjonalne podejście. Grupa teatralna „Zwoleniaki” poprzez swą działalność jest żywym przykładem że „jesień życia”, wcale nie musi być nudna, monotonna, pozbawiona radości tworzenia i przebywania z innymi. Niezbitym dowodem tego jest fakt, że grupa „Zwoleniaki” zajęła pierwsze miejsce na Juwenaliach Uniwersytetu III Wieku w Warszawie. Tym „zwycięstwem” udowodnili, że młodości nie postrzega się przez pryzmat lat, ale poprzez siłę ducha.
Spektakl został przyjęty przez uczniów gromkimi brawami. Jako podziękowanie dwójka przedstawicieli trzecich klas wręczyła „Zwoleniakom” drobny upominek, życząc dalszych sukcesów na polu teatralnym. Również mi nie pozostaje nic innego jak trzymać kciuki za tą niezwykłą trupę i mieć nadzieję, że będę miał jeszcze kiedyś okazję zobaczyć ich na scenie. W końcu, jak przekazywał amerykański pisarz Oliver Wendell Holmes, Ludzie nie przestają się bawić dlatego, że się starzeją; oni starzeją się dlatego, że przestają się bawić, prawda?
K.G.
